ZAPISKI Z CZASÓW DYKTATURY (927 - 928) JELENIE. TOUR.

 

Puy-de-Dome  -  Owernia

927.

Zawsze oglądanie wyścigu Tour de France było dla mnie okazją nie tyle do przeżywania emocji sportowych ile poznawania pięknego kraju jakim jest Francja. Wiara w czystość kolarstwa zgasła we mnie wraz z aferą dopingową amerykańskiego kolarza Lance’a Armstronga, któremu unieważniono siedem zwycięstw w „Wielkiej Pętli”. Bardzo też nie podoba mi się w tym wyścigu to, że każda ekipa ma swojego „drużynowego”, na rzecz którego jadą pozostali w charakterze „jeleni”, czyli biorą na siebie cały ciężar prowadzenia podczas jazy na etapie. [w lekkoatletyce mamy podobne zjawisko – w biegach od 1500 metrów i dłuższych wypuszczany jest tzw. „zając”, który dyktuje tempo, aby po jednym, dwu czy trzech okrążeniach zejść z bieżni; dla mnie ze sportem nie ma to nic wspólnego.] Śmieszy mnie to, że komentatorzy wyścigu zachwycają się jazdą dwóch polskich kolarzy: byłego mistrza świata – Kwiatkowskiego i Majki, którzy pracują jak pszczółki robotnice na rzecz królowej, aby na kilka kilometrów przed metą odpaść od stawki na parę minut albo i więcej, bo się „wyjechali”. Oczywiście te „jelenie” dostają potem kasę za to „wyjechanie”, lecz tak po prawdzie to wolałbym, żeby taki „jeleń” pokazał, co jest wart jako ambitny kolarz pracujący dla siebie. Zdecydowanie bardziej sympatyzuję z kolarzami, którzy organizują ucieczki, dają z siebie wszystko na trasie, a szanuję ich nawet wtedy, gdy taka ucieczka się nie powiedzie i odpuszczą nie dlatego, że poświęcają się dla króla zwierząt, ale że po prostu brakło im sił… ale na kolejnym etapie znów dają o sobie znać uczestnicząc w kolejnym odjeździe.

928.

Jako się rzekło powyżej, Tour de France oglądam z czysto krajoznawczych względów. W moim przypadku dochodzi do tego fakt, iż znam większość tras, którymi podróżuje kolarski peleton, a zatem obserwując ten wyścig, rozpoznaję miejsca, przez które przejeżdżałem lub wręcz byłem w nich. Prześledźmy więc tegoroczną trasę:

1. etap - Bilbao – Bilbao [Przepiękne miasto w Kraju Basków. Spędziłem tu cały jeden dzień podczas podróży.]

2. etap – również w Hiszpanii – Vitoria Gasteiz – San Sebastian [Przez Vitoria Gasteiz parę razy przejeżdżałem; w San Sebastian byłem jeden dzień, a wielokrotnie przejeżdżałem.]

3. etap – Amorebieta–Etxano - Bayonne [W tej pierwszej miejscowości po hiszpańskiej stronie granicy nie byłem, natomiast w Bayonne, zwykle bardzo zatłoczonym, acz urokliwym mieście, bywałem wielokrotnie.]

4. etap – Dax - Nogaro [Przez Dax kilka razy przejeżdżałem; przejeżdżałem przez Marsan; nie byłem natomiast w miejscowości będącej metą etapu.]

5. etap - Pau - Laruns [W Pau byłem trzy dni, odsypiając bardzo długą trasę z południa Włoch; Laruns nie pamiętam.]

6. etap - Tarbes - Cauterets-Cambasque [Tarbes pamiętam doskonale; byłem na lotnisku Tarbes-Lourdes; oba te miasta leżą niedaleko od siebie; pierwsze miejscowości na trasie są mi znane, a droga wiedzie przez piękne krajobrazowo tereny, w miejscu mety nie byłem.]

7. etap - Mont-de-Marsan - Bordeaux [Przez Mont-de-Marsan przejeżdżałem praktycznie zawsze jadąc z Francji do Hiszpanii przez Kraj Basków; w pięknym Bordeaux, choć nie w samym centrum, byłem i przejeżdżałem, choć właściwie głównie okrążałem Bordeaux jadąc autostradą.]

8. etap - Libourne - Limoges [W tym przypadku praktycznie jechałem tą samą trasą co kolarze; jest to typowe połączenie Bordeaux z Paryżem: po drodze jest właśnie Libourne, Limoges, a potem Orleans]

9. etap - Saint-Leonard-de-Noblat - Puy-de-Dome [W tej pierwszej miejscowości nie byłem, w przeciwieństwie do Clermont-Ferrand; przez Clermont-Ferrand prowadzi droga na południe Francji do Montpellier, a także wzdłuż Morza Śródziemnego na zachód, aż do Barcelony; oczywiście nie ma mowy o wjeździe na Puy-de-Dome, ale ten wygasły wulkan jest bardzo dobrze widoczny z daleka.]

Jutro kolarze mają odpoczynek.

[08.07.2023, Toruń]