ZAPISKI Z CZASÓW DYKTATURY (419-422) CZYTAM I PISZĘ. CHAM. BĘCWAŁ. NIE ZAZDROŚĆCIE MI.

 

Kadr z "Kartoteki" Tadeusza Różewicza, 

spektaklu telewizyjnego wyreżyserowanego w roku 1967 przez 

Konrada Swinarskiego z Tadeuszem Łomnickim w roli "Bohatera".

419.

Zabrałem się za "Śmierć w starych dekoracjach" i "Kartotekę" Różewicza.

Piszę z kolei coś w rodzaju powieści szkatułkowej, z elementami surrealistycznymi, będącej ni to wspomnieniami, ni to kreacją fikcyjną. Ponieważ podzielam pogląd Calderona, że życie jest snem, Schopenhauera, że świat zewnętrzny istnieje tylko jako wyobrażenie, z czego wyprowadzam wniosek, że życie jest fikcją, w tym moim tekście rzeczywista fabuła istnieje na dwóch poziomach: typowej fikcyjnej opowieści i takiej, która współistnieje z tą pierwszą. Chodzi mi o to, że narrator piszący "Księgę Tobiasza" pozwala do niej wejść innym osobom, ba, fabuła "Księgi" toczy swoje życie równolegle do rzeczywistości, a upraszczając powyższe dywagacje osoba z zewnątrz tego świata przedstawionego w "Księdze", może w każdej chwili porozmawiać z postacią występującą w opowieści. Ważne jest dla mnie to, że jako autor mam w pewnym sensie władzę boga, bo sam mogę tworzyć ten nierzeczywisty świat, nierzadko piękniejszy od tego, który został nam dany do przeżycia w nim swojej egzystencji.

420.

Zastanawiam się nad tym, czy koniecznie muszę hamować się podczas oceny zachowania czy postępowania innych ludzi, nie nazywając człowieka w sposób na jaki zasługuje, a ograniczając się do powiedzenia, że nie podoba mi się ten sposób zachowania, jaki prezentuje - to znaczy nie atakujmy ludzi ad persona, miejmy zastrzeżenia do prezentowanych przez nich poglądów. Co jednak zrobić w takiej sytuacji, gdy praktycznie całe publiczne życie naszego delikwenta obfituje w te same podłe zachowania? Czy i wtedy mam poddawać krytyce sposób myślenia, czy może lepiej nazwać tegoż człowieka po imieniu. Upraszczając sprawę, jeśli wiemy, że "X Kowalski" notorycznie kradnie, mam o nim pisać, że nie podoba mi się sposób zarabiania na życie tego pana, czy może nie powinienem raczej publicznie przestrzec ludzi przed złodziejem "X Kowalskim"?

Chociaż nie jest to poprawne politycznie, ale skłaniam się ku temu drugiemu rozwiązaniu w przypadku polityka pisu, marszałka terleckiego. Śmiało mogę nazwać tego pana prostakiem i chamem, bo gros jego wypowiedzi na temat innych osób, głównie polityków, świadczy o tym, że jest chamem, a pewne sprawy należy przecież nazywać po imieniu.

421.

Cieszę się niepomiernie z tego powodu, że nie nauczam w szkole, bo wtedy byłbym zobligowany do podporządkowania się człowiekowi, którego nazwanie tępakiem jest komplementem. Ale jakim tępym trzeba być pacanem, aby takiemu bęcwałowi powierzyć stanowisko ministra?!

422.

Nie zazdrośćcie mi tego, że w chwilach, kiedy potrzebna mi jest pomoc (broń Boże, nie chodzi mi o pomoc finansową), to nie znajduję sojuszników w członkach rodziny, która, to prawda, nie jest już liczna. Bo ja wiem, czasami wystarczyłoby jakieś dobre, nawet pocieszające słowo, jakaś rada, nie modlitwa, bo jeśli będę chciał, to się pomodlę i za siebie, aby móc się podbudować i wyjść z opresji. Dobrze jest wiedzieć, że gdyby przyszło co do czego, można na kogoś liczyć, a czas jest po temu najwłaściwszy. Nie będę oczywiście pisał co, jak i dlaczego - nieważne, choć dla mnie ważne. Może jeszcze kiedyś o tym napiszę, gdy sprawa nie będzie już aktualna i wątpię, że z korzyścią dla mnie się zakończy. Tak jakoś mi się wydaje, że w tych dawniejszych czasach rozwiązanie byłoby dla mnie pomyślne i nawet nie potrzebowałbym wsparcia bliskich mi osób... chociaż... ludzie byli wtedy inni, przygarnęliby mnie, ba, tylko ja - głupi, takim jakim byłem, taki jestem.

[12.06.2021, Toruń]