ZAPISKI Z CZASÓW DYKTATURY (684 – 685) OSOBA UPOŚLEDZONA. A, TAM CICHO BYĆ...

 

684.

Według serwisu https://www.hellozdrowie.pl/ … za którym w sumie nie przepadam

debilizm to choroba oznaczająca upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim, najczęściej odnosząca się do osób o wskaźniku IQ w przedziale od 69 do 55 punktów,

imbecylizm to choroba wskazująca na upośledzenie w stopniu średnim, określa osoby o IQ na poziomie od 54 do 35 punktów,

idiotyzm to upośledzenie w stopniu ciężkim, gdzie poziom IQ danej osoby wynosi poniżej 35 punktów. Osoby określane idiotami zatrzymują się na stałym poziomie umysłowym dziecka około sześcioletniego.

Mam nieszczęście do tej trzeciej… definicji.

W moich dawniejszych czasach mówiło się o „szczycie bezczelności”, który polegał na tym, że osoba X „nastolcowała” przed drzwiami Y, po czym grzecznie zapukała i poprosiła o papier.

Tak w życiu bywa. Głupcy ponoć rodzą się sami, nikt ich nie sieje. Mądry zrozumie po jednym słowie, idiota nie pojmie w czym rzecz po tysiącu. Możesz prosić, błagać, krzyczeć – idiota nie zrozumie. Zachowanie anormalne to dla niego standard. Aby zrozumieć zachowanie idioty, trzeba by nim być, a ja do tego nijakich kompetencji nie mam.

685.

Teodor to dosyć oryginalne imię, takie trochę staroświeckie, ale jego właściciel jest bardzo do przodu… z techniką, Internetem i w ogóle. Nad ranem oczy ma jak dawne dziesięciozłotówki z Kopernikiem. Nie chciałoby mi się tak jak on. Całkiem przypadkowo spotykamy się i od słowa do słowa mówię mu, że czasami warto by wiedzieć z kim ja tam w sieci rozmawiam, skąd jakaś tam duszyczka do mnie przemawia.

- A po co ci to? - pyta.

- Po nic. Ja tylko tak sobie, z ciekawości.

- Do piekła pójdziesz.

- Nie wybieram się jeszcze – odpowiadam, ale przy okazji – faktycznie chciałem sprawdzić Teodora, czy naprawdę potrafi namierzyć delikwenta – podsuwam mu pewne zadanie. Wycofuję się, robię dla nas obu kawę. - A nuż – myślę sobie – zapeszę swoją obecnością?

Trwa to tyle, ile zagotowanie wody w czajniku elektrycznym, wsypanie granulatu Tchibo i zalanie go wrzątkiem. Zachodzę do niego z tacą, a na niej ustawione buchające parą filiżanki (pijemy kawę bez cukru).

- Gotowe, a w tym folderze zostawiłem ci ten adres IP – mówi.

- No tak, czyli będę wiedział, kto pod nim figuruje?

- Niedokładnie. Z tego adresu może korzystać nie tylko jedna osoba, ale generalnie będziesz wiedział, skąd ta osoba nadaje, bo urządzenie, z którego korzysta ma przypisany ten adres.

- Czyli mogę się pomylić o jedno biurko? - zapytuję.

Uśmiecha się, bo wie, do czego piję. Przypomina mi się ten fragment monologu nieodżałowanego Smolenia:

„[…] Teraz z dziadkiem kupiliśmy se „Młodego technika” i na podwórzu pershinga stawiamy. Mówię ci, jak pieprznę, to się mogę o jedno biurko pomylić […]”

- Czyli, gdybym zapodał gdzie trzeba, można zidentyfikować osobnika?

- Oczywiście – odpowiada. - W Internecie tylko pozornie człowiek jest niewidzialny. A zależy ci na identyfikacji?

- Absolutnie nie. Chciałem cię sprawdzić, Teodorze, czy potrafisz.

Teodor niemal zachłystuje się pierwszym łykiem gorącej kawy. Nie wierzy mi.

I słusznie.

[23.04.2022, Toruń]