Z ARCHIWUM „Y”

Przedłużająca się bezczynność wymogła na mnie zajęcie, na które nigdy nie miałem czasu. Jest nim porządkowanie dysku w moim podręcznym komputerku. Porządkowanie to polega między innymi na tym, że próbuję, mam nadzieję skutecznie, oddzielić ziarno od plew, to znaczy wyrzucić z pamięci te spośród moich dawnych, skończonych i nieskończonych tekstów, inne zaś pozostawić ku własnej niedoskonałej pamięci.

Do niektórych słów ubranych w rozmaite, zwarte formy przywiązuję większą wagę, a nawet przypominam sobie ten przemijający moment czasu, kiedy powstawały.

Wybrałem dwa teksty, które były już prawdopodobnie publikowane w poprzednio prowadzonych przeze mnie a nieistniejących już blogach. Ale to nic. Lubi się podobno te piosenki, które się już raz słyszało, a z tekstami jest podobnie.

Pierwszy tekst jest próbą wiersza i pochodzi z kwietnia 2007 roku.

Do dzisiaj nie posiada tytułu.

***

A Pani?  cóż… na skroniach krople dżdżu,

wilgotna mgła na brwiach,

pomiętych włosów bukiet

i drżenie mokrych warg,

gdy o poranku

powraca Pani nie wiem skąd …

że co? że nie powinienem tak

czekać z zapachem kawy…

nie powinienem pisać tak,

przebrzmiałym stylem

dla zabawy?

A Pani wie… ja nie chcę krzyczeć

słowem, co w modną niby-treść ubrane,

zakłóca myśl, zatraca sens

widoku Pani, gdy nad ranem

przynosząc z sobą świtu dech

i miękką wilgoć młodych traw,

rozpala Pani zaprzeszłych uczuć żar,

tych, które są wciąż nie zapomniane.

Dokonałem dwóch zmian w tekście. W przedostatniej linijce zmieniłem „pradawnych” na „zaprzeszłych” i uzupełniłem ostatni wers słowem „są”.

Drugi tekst, z lutego tegoż 2007 roku, jest bardzo nietypowy, bo popełniony w języku angielskim. Jest o przyjaźni. Wyimaginowanej? Nierzeczywistej? A może, pomimo upływu czasu taka przyjaźń jest możliwa?

Powroty do przeszłości są czasami zaskakujące.

My friend

distant but within easy reach of hand

you are the one who didn’t lose your faith

surrounded of willing children’s eyes,

hardworking on salvation of  humanity

and your mother’s dreams

you smell of the juice of berries

that you used to  pick up at the time

of the low sun of the day

You smell of the cake that relieves palate.

One day

I will find you

at the fireplace inside the wooden cottage

when the snowstorm will equal 

the skies with the earth

Then sated with coffee

we will be reading each other our thoughts

rolled as snowballs

that we will set them in motion down

from the slope of a high mountain

to destroy the wall

of people’s weaknesses.

[12.09.2016, Sabadell pod Barceloną, Katalonia, w Hiszpanii]