CHMURKA I WICHEREK

...życie tutaj jest także fikcją, choć nie zawsze...

26 listopada 2017

"ANDRZEJKI"

- Z trzech istniejących jeszcze garniturów pozostały dwa, które pasują. Pamiętają one moje niesłuszne, dokonane czasy. Właściwie to zależało mi na spodniach od garnituru i ewentualnie kamizelce. Z garnituru najbardziej lubię kamizelkę, spodnie mniej, a marynarkę tak samo, jak krawat, czyli miłości wielkiej do niej nie odczuwam. Okazało się, że córka zafundowała mi koszulę i wełnianą kamizelkę, inną niż te, które skrywa od zewnątrz marynarka. Decyzja jest prosta i oczywista - w nowym lepiej wyglądam (subiektywizm z kolei podpowiada mi, że w ogóle nie wyglądam), spodnie od garnituru mogą być.
- „Andrzejki” odbywają się w sobotę, dwudziestego piątego w jednym z hoteli pobliskiego miasta. Przeciągną się przez północ i skończą dla mnie (dla nas) przed drugą w nocy. Termin był uzgodniony, a jego realizacja zależała od tego, czy zdążę powrócić z trasy do soboty. Zdążyłem.
- Dziewczyna, a właściwie dzisiaj kobieta z mojej klasy (wiem, miałem wymazać z pamięci, nie wracać do niesłusznych moich czasów) ma lat trzydzieści pięć. Zmieniła się bardzo niewiele i w wyglądzie, i w zachowaniu. Żywa, dusza towarzystwa. Mija pół godziny zanim przypomniałem sobie jej imię. Dagmara. Z nazwiskiem jest jeszcze gorzej. Jej mąż, starszy od niej o dwa lata absolwent tej samej szkoły, przypomina mi panieńskie nazwisko swojej żony. Są jeszcze dwie osoby, które pamiętam ze szkoły.
- Siedzę obok młodej kobiety dwa razy lżejszej ode mnie. Przyszła na imprezę sama i… je, bez przerwy je. Trzy godziny jedzenia, mieszania potraw: zupy, mięso, warzywa, słodkie, słodko-kwaśne, owoce, napoje ciepłe i zimne… i jeszcze raz, ewentualnie w innej kolejności. Cały czas sobie dokłada, a jedzenia jest sporo, więcej niż sporo. Początkowo zerkam ukradkiem jak je i zastanawiam się ile ma żołądków oraz gdzie się one mieszczą. A niech je, niech je, skoro głodna, co mam jej żałować. Po jakimś czasie przestaję ją obserwować, bo jestem bliski torsji. Mój żołądek też jest zdziwiony i zaczyna protestować.
- Stałem się obserwatorem tanecznej zabawy. Dwie obce pary imponują mi swobodą z jaką poruszają swymi ciałami w rytm muzyki. Dochodzę do wniosku, że te dwie pary mają już doświadczenie w tańczeniu z sobą i stąd pewnie ten znakomity efekt.
- Co dzisiaj kobiety noszą na głowie? Oczywiście włosy, ale jakie? W jaki sposób uformowane? Sporządzam w myślach tabelkę… takie zestawienie porównawcze.
Są zatem włosy z przodu i z tyłu w nieładzie, z przodu i z tyłu w nieładzie plus koczek w centralnej części czaszki, długie, opadające luźno na ramiona, z wysokim czołem, symetrycznym i niesymetrycznym przedziałkiem. Te włosy, które opadają na ramiona mogą być rozrzedzone nożyczkami fryzjera, mogą spływać  po karczku spiralnymi lokami, mogą też tworzyć spłaszczony ogonek jak u bobra. Są również długie włosy przycięte na jeża Kleofasa oraz spoczywające na głowie w kształcie żółwika, nastroszonego więcej lub mniej, wykończonego mniej lub bardziej starannie. Bywają też włosy przycięte króciutko, odsłaniające karczek - jest to tak zwane „uczesanie pod szafot”, aby kat nie musiał trudzić się odsłanianiem szyi delikwentki, której głowę za chwilę oddzieli od korpusu ciała. Bywają też fryzury skropione sprejem albo takie całkiem porozpraszane po skroni, uszach a nawet po policzkach. Włosy mają też wszystkie odcienie jasności, od powleczonej złotem lub srebrem, po kremowe, sinostalowe lub wręcz mysie. Ciemne włosy bywają kruczoczarne albo dotknięte silnym mahoniem lub brązem. Ciekawe, że brwi i rzęsy (też włosy) nawet u blondynek najczęściej są naturalnie czarne, albo doświadczone jeszcze bardziej intensywnym czarnym tuszem. Udało mi się również spostrzec parę oczu w prześlicznych antyramach, znaczy się miałem na myśli ich „oprawę”.
- Nie było źle, a mówiąc szczerze, było miło, przyjemnie i smacznie.

[pisane w dniu 26.11.2017, "Dobrzelin"]

8 komentarzy:

  1. Ciekawe obserwacje poczyniłeś w trakcie. Opis jedzącej kobiety przypomniał mi widzów z kina, którzy potrafią jeść bez przerwy dwie godziny...
    Skoro oceniasz , że było smacznie i miło, to chyba warto czasami się rozerwać w ten sposób?
    My z mężem byliśmy w kinie na Poirocie, na szczęście większych ekscesów wśród widzów nie było...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. owszem, warto było porozrywać się na strzępy :-), bo niebawem kolejny wyjazd...

      Usuń
  2. O tym, że wczoraj świętowane były Andrzejki dowiedziałam się w pracy. Utarg na gorzałce i cygaretach też był...
    Fajne te Twoje obserwacje o fryzurach:)
    Ja przycinam nad brwiami a reszta rośnie swobodnie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. ... znaczy się generalnie nieład we włosach...
      .ps. "nieład" to dla mych obserwacji określenie jak najbardziej pozytywne :-)

      Usuń
  3. Ależ to wszystko cudne opisałeś.
    Ma się tą spostrzegawczość i to pióro...
    :-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. a, dziękuję... ale wzrok mi się psuje, oj psuje...

      Usuń
  4. Umiejętność obserwacji jest istotną cechą pisarza, te szczegóły, których nikt nie zauważa, a to one stanowią oprawę i tło opisu.
    Dobrze się czyta, w dodatku nadążasz za modą, bo córka ma gust.
    Serdecznie pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. ... nie omieszkam wspomnieć córce o Twoim zdaniu... a z tą obserwacją to chyba tak jest, że jeśli się na jakimś "przedmiocie" skoncentruje, to sprawia to wrażenie umiejętnej...

      Usuń