Fragment biografii Paula Sérusiera - na podstawie informacji zawartych na stronie https://www.freeart.com/gallery/ Olga's Gallery
Paul Sérusier urodził się w 1864 roku w Paryżu w zamożnej rodzinie klasy średniej. Jego ojciec był odnoszącym sukcesy biznesmenem w przemyśle perfumeryjnym, który zapewnił synowi dobre wykształcenie. W 1875 Paul wstąpił do Condorcet Lycée, gdzie studiował filozofię klasyczną, grekę i łacinę oraz nauki ścisłe. Liceum ukończył w 1883 r. z dwoma maturami – z filozofii i nauk ścisłych.
W 1885 roku, po krótkim okresie pracy w towarzystwie przyjaciela ojca, Paul wstąpił do Akademii Juliańskiej, aby studiować sztukę. Tam zaczęła się jego przyjaźń na całe życie z Maurice Denisem.
W 1888 Sérusier przybył do Pont-Aven w Bretanii, miasta popularnego wśród francuskich i zagranicznych artystów. Tam uwagę Sérusiera przyciągnęła grupa artystów, którzy zebrali się wokół Emile Bernanda i Paula Gauguina. Gauguin zachęcał młodego malarza do uwolnienia się od ograniczeń malarstwa naśladowczego, do używania czystych kolorów, nie wahania się przed wyolbrzymianiem swoich wrażeń i nadania obrazowi własnej, dekoracyjnej logiki i systemu symbolicznego.
Sérusier wrócił do Paryża z małym obrazem narysowanym pod kierunkiem Gauguina i entuzjastycznie pokazał go swoim przyjaciołom, dzieląc się nowymi pomysłami, których nauczył się od Gauguina. Nazwali obraz Talizman. Wraz z przyjaciółmi, którzy podzielali nowe idee, Pierre Bonnard (1867-1947), Maurice Denis (1870-1943), Henri Ibels (1867-1936) i Paul Ranson (1862-1909), Sérusier utworzyli grupę, którą nazwali Nabis (hebr. „prorocy”). Spotykali się regularnie, aby dyskutować o teoretycznych problemach sztuki, symboliki, nauk okultystycznych i ezoteryzmu. Później do grupy dołączyli Armand Seguin, Edouard Vuillard (1868-1940) i Kerr-Xavier Roussel (1867-1944). Jednak po wyjeździe Gauguina na Tahiti, w 1891 roku, grupa stopniowo rozpadła się, a jej członkowie rozwijali się oddzielnie w różnych kierunkach.
Latem 1892 Sérusier wrócił do Bretanii, do małej wioski Huelgoat. Huelgoat stał się miejscem jego pracy na kolejne dwa lata. Jego poddanymi byli bretońscy chłopi, ich figury były monumentalne i solidne. Zmieniła się też paleta malarza, nie używał już czystych kolorów, ale stonował je szarością.W 1895 r. Sérusier przyjął zaproszenie swojego przyjaciela Jana Verkade do klasztoru benedyktynów w Beuron w Niemczech. Mnisi-artyści klasztoru praktykowali zasady estetyczne, według których prawa piękna były prawami boskimi; były tajemniczo ukryte w naturze i mogły być ujawnione tylko artystom, którzy potrafili dostrzec proporcje i harmonię rozmiarów.
Po kolejnych podróżach do Beuron osiadł w Bretanii i uprawiał malarstwo oparte głównie na obliczeniach i pomiarach.Od 1908 zaczął regularnie wykładać w Akademii Ransona. W 1921 Sérusier opublikował krótki traktat ABC malarstwa, w którym rozwinął teorię krzywych i prostych kształtów oraz teorię koloru i metodę badania wygłuszonych kolorów. Książka stanowiła podsumowanie badań estetycznych Sérusiera.
Malarz zmarł w 1927 roku w Morlaix.
Bardzo fajne obrazy, trochę minimalistyczne, trochę kompaktowe...takie skojarzenie mi przyszło do głowy.
OdpowiedzUsuńJa bardzo lubię ten rodzaj malarstwa: płaskie przestrzenie wypełnione kolorem, nieznaczne odrzucenie perspektywy; te obrazy mają coś tajemniczego, nawet mistycznego, no i te kobiety - Bretonki... uwielbiam te białe czepki; także świetna kompozycja jak u Gauguina. Szczególnie piękny wydaje mi się obraz "Dziewczyny z Douarnenez"
Usuń