SZTUKA - ANDRZEJ WRÓBLEWSKI - REALIZM - SOCREALIZM - SURREALIZM

 

15 czerwca 1927 w Wilnie przyszedł na świat Andrzej Wróblewski, syn Krystyny (uzdolniona graficzka) i Bronisława, profesora prawa na Uniwersytecie im. Stefana Batorego w Wilnie. Andrzej Wróblewski, pod okiem matki, podjął pierwsze rysunkowe próby.

26 sierpnia1941 roku - w czasie brutalnej rewizji Gestapo w domu Wróblewskich, ojciec Andrzeja umiera na zawał serca na oczach 14-letniego syna. To tragiczne przeżycie naznaczyło go na całe życie i zaważyło na późniejszej twórczości.

1945 - w grupie repatriantów z Wilna, razem z matką i starszym bratem Andrzej Wróblewski przyjechał wiosną do Krakowa, w lipcu zdał maturę, a na jesieni rozpoczął studia na Wydziale Malarskim w Akademii Sztuk Pięknych i jednocześnie uczęszczał na historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim

1947 – Wróblewski przebywa w Holandii i odbywa podróż po Europie

1948 – otrzymuje dyplom historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Z ciekawością obserwował grupę starszych kolegów, skupionych wokół Tadeusza Kantora (1915-1990)

1950 – podejmuje pracę jako asystent na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych.

1950-1953 - to najgorszy mroczny okres w twórczości i życiu malarza. Zdążył się skłócić niemal z całym środowiskiem: „nowocześni” z kręgu Kantora uznawali go za zdrajcę, profesorowie za drapieżnego, prymitywnego doktrynera.

1953 - Andrzej Wróblewski ożenił się z poznaną na wakacjach Teresą Reutt, absolwentką filozofii i filologii klasycznej. Ta nieprzeciętna kobieta o silnej osobowości miała na niego ogromny wpływ. Wkrótce mieli trójkę dzieci (syna i dwie bliźniaczki).

1956 – Odbywa podróż do Jugosławii stała się dla Andrzeja Wróblewskiego dużym wydarzeniem, jeszcze raz odkrył tam sztukę prymitywną, ludową, był również pod wrażeniem oryginalnej rzeźby serbskich nagrobków. Po powrocie do kraju wydawał się pełen energii, jakby od nowa odzyskał wiarę w siebie. W tym też roku namalował „Ukrzesłowienia”, a jego pierwsza wystawa indywidualna miała miejsce w warszawskim Salonie „Po prostu”. Zorganizował ją przyjaciel artysty, Andrzej Wajda, stojący wówczas na progu międzynarodowej kariery filmowej

1957 - wiosną Andrzej Wróblewski wyjeżdża na wycieczkę w Tatry. 23 marca leśnicy znaleźli jego ciało przy drodze do Morskiego Oka. Bezpośrednią przyczyną śmierci był prawdopodobnie atak epilepsji. Tragiczna śmierć Andrzeja Wróblewskiego przyczyniła się do wzrostu legendy Wróblewskiego – samotnego, zbuntowanego artysty.

1. „Fajrant w Nowej Hucie”

2. „Niebieski szofer”

3. „Dwie mężatki”

[Praca pochodzi z 1949 roku jako druga z serii „Kontrastów społecznych” i przedstawia dwie kobiety wyznające odmienne wartości. Jedna z nich to zamożna i młoda elegantka z czarnym pieskiem z niebieską kokardką na rękach. Druga to dumna matka – proletariuszka z nagim niemowlęciem w ramionach. Na odwrocie pracy znajduje się szkic do obrazu „Zlotu młodzieży w Berlinie Zachodnim” ukończonego przez Wróblewskiego w 1951 roku.]

4. „Dworzec na ziemiach odzyskanych”

5. „Spacer zakochanych ze słońcem”

6. „Likwidacja getta”

[Wróblewski miał w zwyczaju malować po obu stronach płótna. Powyższy obraz jest tego przykładem]

7. „Nowa Huta nr 522”

8. „Scena zbiorowa nr 208”

[16.06.2022, Toruń]