KARTKA Z KALENDARZA - 15.08.2023

 

Kartka z kalendarza na dzień 15 sierpnia 2023 roku

Wtorek

Imieniny dzisiaj obchodzą: Maria, Stefan, Miriam oraz Alipiusz, Armida, Arnolf, Arnulf, Julianna, Napoleon, Tarsycjusz, Trzebiemir

Przysłowia na dziś:

„Gdy na Wniebowzięcie Panny ciepło dopisuje, to ciepły i pogodny koniec lata obiecuje”

„Od Wniebowzięcia miej w stodole połowę żęcia”

„We Wniebowzięcie Panny Marii słońce jasne, będzie wino godnie kwaśne”

„Gdy Zielna Matka deszcz przynosi, to zwykle na Narodzenie Matki (8.09) rosi”

„Na Wniebowzięcie słota, w jesieni dużo błota”

Słońce

Świt: 04:39

Wsch. Sł.: 05:18

Zenit: 12:40

Zach. Sł.: 20:02

Zmierzch: 20:40

Cytat dnia:

„Jedna kulturalna osoba to zbyt mało, aby podnieść poziom imprezy chamów,

natomiast jeden cham zepsuje każdą kulturalną imprezę”.

- Bertrand Russell

Tego dnia w Dinkelsbühl w roku 1768 urodził się Christoph von Schmid – niemiecki rzymskokatolicki duchowny, pisarz, autor pieśni kościelnych. [zm. 3 września 1854 roku w Augsburgu]

Poniżej dwie powiastki dla dzieci ze zbioru „100 powiastek dla dzieci” tłumaczonego przez Jana Chęcińskiego, wydanego po polsku w roku 1874.

[pisownia oryginalna]

SŁOŃCE

Jednego wieczora, uczciwa i pracowita Janowa, żona gospodarza wiejskiego, wracała z dwojgiem dzieci od kopania kartofli. Zbliżając się do chaty, dostrzegli w okienkach światło, które ich mocno zadziwiło; więc mały Grześ pobiegł żwawiéj, otworzył drzwi, a ujrzawszy na kominie ogień, zawołał:

 „Dziwna rzecz, moja matulu! nikogo nie było w domu, ciekawy jestem, kto rozniecił ten ogień.”

 „Eh!” odpowiedziała jego siostra Małgosia, pewno tatulo wrócił z miasta zziębnięty i rozpalił ogień, aby się trochę ogrzać.”

 To powiedziawszy, oboje dzieci pobiegli do przyległéj izby, gdzie z wielką radością przywitały ojca, który po dość długiéj niebytności, powrócił z miasta z dziedzicem.

 Nazajutrz ta sama rodzina pracowała w polu, słońce błyszczało w całym blasku swojéj okazałości, Grześ i Małgosia z zachwytem podziwiali jego piękność.

 „Moje kochane dzieci,” odezwał się ojciec, „wczoraj odgadłyście bez trudu, że to ja roznieciłem ogień na kominie, powiedzcież mi tedy, czy dzisiaj, patrząc na to cudowne światło, co z niebios oświeca ziemię, nie zgadujecie, kto je tam zapalił?”

 „Oh! czyż trudno odgadnąć?” zawołała Małgosia, „któż, jeżeli nie Pan Bóg! Najmniejsze światełko niemogłoby zabłysnąć samo przez siebie, więc też musi być ktoś, co i słońce zapalił.”

 „Niezawodnie!” dodał Grześ, klaszcząc radośnie w ręce. „Bóg jest Stwórcą wszystkiego: Słońce, księżyc, gwiazdy, zioła, kwiaty, drzewa, słowem wszystko, co widzimy około siebie, jest dziełem Jego wszechmocnéj Opatrzności!”

Słońce, co światu ciepła i światła udziela,

Jest dowodem wszechmocy swego Stworzyciela.

KSIĘŻYC

Ojciec Bonifacy poszedł pewnego ranka do miasta ze swoim synem Michałem. W wieczór matka, wziąwszy małą Teklusię za rączkę, wyszła na ich spotkanie. Było już dosyć późno, gdy się nareszcie spotkali, to też matka wyznała, że już cokolwiek zaczęła się obawiać, niewidząc ich wracających; ale Michaś rzekł:

 „Oh! moja mamo!” nie było najmniejszego niebezpieczeństwa. „Księżyc, który tak pięknie błyszczy nad wzgórzami i zaroślami, przyświecał nam swojém łagodném światłem i całą drogę od samego miasta aż do wioski, wiernie nam towarzyszył.”

 „I nam także,” dodała Teklusia, „i nad nami księżyc szedł od domu aż do tego miejsca.”

 „Oh! co temu, to już nie wierzę!” zawołał Michaś; „czyż podobna, ażeby księżyc mógł w jednym czasie posuwać się od miasta do wioski i od wioski do miasta?... Czyliż on może iść razem naprzód i napowrót?... Ja bym tego niedokazał! Nie siostrzyczko, nie mogę uwierzyć!”

 „Kochany Michasiu,” rzekł wówczas ojciec, „to co ci się wydaje zagadką, ja bardzo dobrze rozumiem. Ale twój rozum jeszcze nie dosyć rozwinięty, abyś mógł pojąć choćby najprostsze w tym względzie objaśnienie. Trzeba więc, aby to na jakiś czas zostało dla ciebie tajemnicą. Jednakże, ten piękny księżyc, którego biegu po przestrzeni niebios nie umiesz sobie jeszcze wytłomaczyć, nasuwa mi sposobność udzielenia ci tymczasem użytecznéj nauki.”

 „Słuchaj moje dziecię; ponieważ nawet na ziemi jest mnóstwo rzeczy, których nie rozumiemy, nie powinniśmy się dziwić, że i nad naszą sferą są także zjawiska, których nie możemy pojąć. Tak samo w naszéj świętéj religii znajdują się ustępy, z których nie wszyscy możemy sobie zdać sprawę, ale to nie jest winą niczyją, jak tylko naszych własnych pojęć, naszych niedoskonałych i ograniczonych zdolności.”

Nie jedno swoje dzieło Stwórca nasz łaskawy

Otacza tajemnicą w niezbadanym planie....

Więc choć niemożna sobie zdać z wszystkiego sprawy,

Wierzyć i ufać Bogu powinni Chrześcijanie.

[15.08.2023, Toruń]