- Paul Gauguin to francuski postimpresjonista, którego twórczość wywarła głęboki wpływ na francuskich artystów awangardowych i współczesnych, takich jak m.in. Pablo Picasso i Henryk Matisse. Jako potomek peruwiańskiej szlachty, wczesne dzieciństwo spędził w Limie w Peru. To koczownicze wychowanie rozbudziło w nim ciekawość egzotycznych krajów i kultur, co ostatecznie doprowadziło go popłynięcia na Tahiti i Martynikę. Gauguin stosunkowo późno odkrył sztukę. Był żonaty i pracował w Paryżu jako makler giełdowy, kiedy zaprzyjaźnił się z malarzem, Kamilem Pissarro. W 1882 roku Gauguin zdecydował się zostać artystą na pełny etat.
- Jego wczesne obrazy były głównie impresjonistyczne krajobrazy malowane pod wpływem Pissarro, a później także Cezanne’a.
- W drugiej części swego życia Gauguin podróżował do Martyniki i Panamy, lecz wcześniej sporo czasu spędził w Bretanii. Podczas swojej drugiej wizyty w Pont-Aven w Bretanii w 1888 roku Gauguin pracował ramię w ramię z postimpresjonistycznym artystą Emilem Bernardem. Ich owocne spotkanie zaowocowało przełomowym obrazem Gauguina „Jakub walczący z aniołem: (1888). Na obrazie Gauguin stworzył syntezę dwóch rzeczywistości: codziennego życia bretońskich kobiet i ich wizji biblijnego wydarzenia. W następnych latach podróżował między Bretanią a Paryżem i związał się też z symbolistami.
- W 1891 roku Gauguin opuścił Francję, aby udać się na wyspę Tahiti, którą wyobrażał sobie jako „prymitywny raj” wolny od ograniczeń współczesnego mu społeczeństwa. Jednak po przyjeździe zdał sobie sprawę, że Tahiti zostało głęboko zmienione przez francuską politykę kolonialną i że miejsce, które sobie wyobrażał, nie istnieje. W swojej sztuce próbował na nowo wyobrazić sobie ten utracony raj i doświadczyć rodzimej kultury i zwyczajów polinezyjskich. Obrazy takie jak „Nasienie Areoi” (1892) i „Księżyc i Ziemia”(1893) reprezentowały jego interpretacje starożytnych mitów polinezyjskich.
- Gauguin głęboko interesował się kulturami i tradycjami niezachodnimi, a w swoich pracach często zapożyczał elementy sztuki japońskiej, jawajskiej i egipskiej. Jego umiejętność łączenia różnorodnych wpływów i źródeł kulturowych zaowocowała unikalnymi kreacjami artystycznymi. W 1893 roku Gauguin wrócił do Francji, gdzie odniósł niewielki sukces i miał problemy finansowe. W 1895 przeniósł się na stałe na Tahiti. Tam nadal zmagał się z chorobą i biedą, a w 1898 roku próbował nawet popełnić samobójstwo. Jego późne prace obejmują malarstwo monumentalne tematy: skąd pochodzimy? czym jesteśmy? gdzie idziemy?( 1897-1898). Mimo że Gauguin nadal przedstawiał Tahiti jako wyidealizowany raj, rozczarowała go westernizacja wyspy. W 1901 roku przeniósł się na wyspę Marquesan Hiva Oa, gdzie zmarł dwa lata później, 8 marca 1903 roku. Gauguin był w dużej mierze niedoceniany za życia i dopiero po śmierci zyskał uznanie za eksperymentalne wykorzystanie koloru i innowacyjny styl synetetyzujący.
1. PORTRET MĘŻCZYZNY
2. WAZON Z KWIATAMI NA STOLE
3. KAMIENIOŁOMY LE CHOU W POBLIŻU PONTOISE
4. SCEN A ŚNIEŻNA
5. PEJZAŻ Z CZERWONYM DACHEM
6. PEJZAŻ W ST. CLOUD [GĘSI NA ŁĄCE]
7. PASTERZ ŚWIŃ - BRETANIA
8. DZIEŃ DOBRY, PANIE GAUGUIN
[12.08.2023, Toruń]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz