Edouard
Manet (1832 - 1883) był
czołowym
malarzem
balansującym
pomiędzy realizmem a impresjonizmem.
Pozostawił
on
swój
własny, niepowtarzalny ślad w świecie sztuki. Jego ojciec
chciał, aby zrobił karierę prawniczą, ale wujek Maneta,
dostrzegając talenty małego Edouarda, zachęcał go do
zainteresowania sztuką, często zabierając go do Luwru. Dopiero
gdy Manet nie zdał dwóch egzaminów wstępnych do francuskiej
marynarki wojennej, jego ojciec ustąpił życzeniom syna i pozwolił
mu rozpocząć lekcje sztuki u akademickiego malarza Thomasa Couture,
który kazał mu kopiować dzieła wielkich mistrzów w Luwrze. Wpływ
na młodego artystę mieli także Frans Hals, Diego Velazquez i
Francisco Goya.
W
1856 roku, po trzydziestce, Manet otworzył własną
pracownię. Zaczął malować w stylu quasi-realistycznym, który
przeszedł do stylu bardziej impresjonistycznego, kiedy poznał
malarza Berthe Morisot, który przedstawił go jej kręgu przyjaciół
malarzy impresjonistów, w tym Claude'owi Monetowi, Pierre-Auguste
Renoirowi i Edgarowi Degasowi, i w
ten sposób malarz poznał ich
techniki malarstwa plenerowego. Wiele prac Maneta obracało się
wokół przedstawień zajęć rekreacyjnych, w tym obserwacji życia
społecznego we wszystkich klasach, od burżuazyjnych wyścigów
konnych po pijące prostytutki, ulice
Paryża i sceny z łodzi.
W 1875 roku niektóre z jego obrazów znalazły się w książkowym wydaniu Kruka Edgara Allena Poe, aw 1881 roku został odznaczony Legią Honorową przez rząd francuski. Manet zmarł jedenaście dni po amputacji lewej stopy z powodu gangreny, z powodu powikłań kiły i reumatyzmu, które były tak poważne, że spowodowały częściowy paraliż w latach poprzedzających jego śmierć.
1. Édouard Manet (1832-1883) Autoportret
2. Zaskoczona nimfa
3. Chłopiec z psem
4. Stary muzyk
5. Muzyka w ogrodzie Tuileries
6, Obiad w lesie
7. Martwa natura z rybą
8. Szmaciarz
[02.08.2023, Toruń]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz