CHMURKA I WICHEREK

...życie tutaj jest także fikcją, choć nie zawsze...

03 sierpnia 2022

POEZJA (23) ADAM MICKIEWICZ - DO M***

 

Na początek dnia klasyka polskiego romantyzmu - wiersz Adama Mickiewicza, którego autorką jest Maryla Wereszczakówna, niespełniona miłość poety. Wiersz "Do M***" powinien być znany i w myśl zasady <znacie to przeczytajcie i posłuchajcie> zamieszczam w kawiarence te jakże romantyczne i piękne słowa poety, słowa, których by nie prawdopodobnie nie wypowiedział, gdyby jego uczucie do Maryli zostało odwzajemnione.


Adam Mickiewicz - Do M ***


Precz z moich oczu!... posłucham od razu, 

Precz z mego serca!... i serce posłucha, 

Precz z mej pamięci!... nie... tego rozkazu 

Moja i twoja pamięć nie posłucha.


Jak cień tym dłuższy, gdy padnie z daleka,

Tym szerzej koło żałobne roztoczy...

Tak moja postać, im dalej ucieka,

Tym grubszym kirem twą pamięć pomroczy.


Na każdym miejscu i o każdej dobie,

Gdziem z tobą płakał, gdziem się z tobą bawił, 

Wszędzie i zawsze będę ja przy tobie,

Bom wszędzie cząstkę mej duszy zostawił.


Czy zadumana w samotnej komorze

Do arfy zbliżysz nieumyślną rękę,

Przypomnisz sobie: właśnie o tej porze 

Śpiewałam jemu tę samę piosenkę.


Czy grając w szachy, gdy pierwszymi ściegi 

Śmiertelna złowi króla twego matnia,

Pomyślisz sobie: tak stały szeregi,

Gdy się skończyła nasza gra ostatnia.


Czy to na balu w chwilach odpoczynku 

Siędziesz, nim muzyk tańce zapowiedział, 

Obaczysz próżne miejsce przy kominku, 

Pomyślisz sobie: on tam ze mną siedział.


Czy książkę weźmiesz, gdzie smutnym wyrokiem 

Stargane ujrzysz kochanków nadzieje,

Złożywszy książkę z westchnieniem głębokiem 

Pomyślisz sobie: ach! to nasze dzieje...


A jeśli autor po zawiłej probie 

Parę miłośną na ostatek złączył,

Zagasisz świecę i pomyślisz sobie:

Czemu nasz romans tak się nie zakończył?...


dla tych, którzy lubią słuchać...



[03.08.2022, Toruń]

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz