MINIATURY (1) ROSOŁEK

 

ROSOŁEK

Kupił na ryneczku szyjkę, dwa udka i dwa skrzydełka. Tanio. Kiedy zapytał, dlaczego, odparła, że go zna i chciałaby mu zrobić przyjemność, zresztą on zawsze jest uśmiechnięty, kiedy tu przychodzi i często mówi jej komplementy. No, dobrze – tyle pieniędzy to ma, więc zapłaci jej i weźmie tego kurczaka dla siebie i dla psa, który za nim jak cień chodzi, nie skomli, tylko się przypatruje dobrym ludziom, bo też są tacy na ryneczku.

Uprzedziła go, że jeśli chce ugotować te cząstki, to musi to zrobić jeszcze dzisiaj do południa, bo to porcjowane kurczę pochodzi ze skaleczonego pojemnika i nie wytrzyma do jutra. Podziękował jej i kupił jeszcze włoszczyznę od tej babinki, która sprzedaje warzywa zaraz przy wejściu na targowisko. - Mój Boże, ile może mieć lat ta starowinka – pomyślał, a przecież sam też był stary, ale ona starsza od niego, wychudła, taka jak patyk, nie przymierzając.

Zamienił z tą staruszką parę słów i tak pod słowa do słowa zaprosił ją do siebie na ucztę. Owszem, przyjdzie, wie gdzie on mieszka, tylko musi jeszcze sprzedać cebulę, pęczek włoszczyzny i parę małych główek kapusty. To wziął jeszcze jedną główkę, bo przecież wiedział, że do rosołu ludzie czsami dodają kapuste właśnie.

Przyszła po drugiej; mimo wszystko spodziewał się, że przyjdzie. Miał już rosół ugotowany, tyle że makaron miał kupny, ale dobry. Powiedziała mu, że drugim razem, to ona przyniesie mu kluseczek własnej roboty, ale jedząc rosół nie narzekała na ten kupny makaron.

Potem zjedli mięso z tych kurczakowych ostatków, ale nie wszystkie, bo Czaruś też dostał – nie tylko kości, ale i trochę tego mięska z szyjki. Uradowany był. Zanim położył się przy wycieraczce, pochwycił pyskiem swoja ulubioną zabawkę – pluszowego krokodylka – zawsze tak robi, gdy jest najedzony.

Razem z tą dziewięćdziesięcioletnią staruszką usiedli na ławeczce i bardziej drzemali, aniżeli rozmawiali z sobą. Byli szczęśliwi.

[22.07.2022, Toruń]