ZAPISKI Z CZASÓW DYKTATURY (764) PRZYSPIESZENIE

 

764.

Nastąpiło wielkie przyspieszenie w moim pisaniu, czytaniu i w czym innym jeszcze, a ma to, jak przypuszczam związek z tym, że nie dane mi będzie dokończyć tego, com zaczął. Taka fatalna myśl przyplątała się ostatnimi czasy do mnie, że jeśli teraz czegoś nie napiszę, to może w ogóle. Może los zechce, abym zamilknął, nie tylko w kawiarence. Dlatego też pisuję i zajmuję się czymkolwiek, aby zagłuszyć przepowiednię, co dopaść mnie jest w stanie. Dlatego też coraz mocniej i głębiej wchodzę w świat dawny, starożytny, gdyż to, co wokół mnie się dzieje, mnie, czyli nas współcześnie żyjących, jest rynsztokiem, w którym nie mam przyjemności uczestniczyć.

Przerażające nie jest to, że w prymitywnym potoku słów brechtają się osoby z wykształceniem niepełnym podstawowym (lubo prezentującym się usytuowaniem swoim na takim samym poziomie erudycji), których w sieci pajęczej Internetu mnóstwo; dramatyczne jest to, że plugawym językiem posługują się ludzie po szkołach, po uniwersytetach, a argumentacja jaką prezentują jest skrajnie prymitywna i obowiązuje w niej filozofia odniesień do wypowiedzi ad personam, nie zaś ad rem. Innymi słowy, kiedy prezentuje się inny od obowiązującego pogląd, atakowana jest osobiście osoba, która ów pogląd głosi, choć zasady retoryki i logiki wskazywałyby na to, aby zaatakować lub nie zgodzić się z poglądem, który ta osoba głosi. Proszę mi wierzyć, że owych braków w argumentacji, retoryce i logice nie można przypisać li tylko jednej formacji społecznej, umysłowej czy politycznej; funkcjonują one na każdej palecie barw argumentacyjnego, czy może należałoby powiedzieć, nieargumentacyjnego dyskursu.. Czy wobec tego źle robię, czytając dawnych filozofów, klasyczną literaturę, w której dbano o wartość jaką jest słowo?

[31.07.2022, Toruń]